Herewegoagain

Jak tylko pożegnałem chipsy i już drugi dzień daję sobie radę bez zerówek, wjechały gigantyczne problemy do rozwiązania. Spadek samopoczucia, złość, duże emocje aż proszą się o sprawdzone strategie kompensacyjne. Jednak gdy już choć trochę złapię dystansu, a nowe JA jest wzmacniane tymi małymi zwycięstwami, terrorysta powoli słabnie. Wie, że nie będzie łatwych ustępstw, a jego ataki z zaskoczenia są coraz mniej skuteczne. O problemach i natrętnych myślach pisałem trochę wczoraj....

Trochę śmiesznie trochę nie. Dam oczywiście tym wszystki zmianą czas aby spokojnie ocenić i zobaczyć czy nie wpada jakiś heroic effort znowo. “Zrobił wszystko jak kazali fit influencerzy i nie spał w nocy!”. zaliczyłem jakaś popudkę o 3:00 i nie była to jakaś klasyczna pobudka za potrzebą a chyba coś innego. Z rzeczy nie ogarniętych na wieczór to na pewno jedzenie, jeszcze to nie wygląda w mojej ocenie prawidłowo, potrzebuję więcej czasu na przełamania schematów....

Cześć. Idzie to dobrze ale mnie jest ciągle mało … efektów. Cierpliwy ze mnie człowiek, jednak dużo za dużo zainwestowałem czasu (i pieniędzy też) aby cieszyć się z małych albo cóż, żadnych efektów. Dobrze się czuję bo przestałem jeść chipsy i to już będzie 2gi tydzień. Dobrze się czuję bo trenuję regularnie i jestem mocniejszy. Może mniej siły ale więcej endurance, różnie z tym bywa. Nie mam presji na żadne konkretne starty czy zawody....

No i tak, cziporków nie było, plan jest taki, że dziś też nie będzie. Z zerówkami trochę gorzej to idzie, nie łapią się jednak do nowego życiorysu i ich dni też są policzone. Na razie wybieram te bez dodatku cukru i po prostu mniej. Rano wpadło bieganie, może trochę za mocno jak na budowanie bazy ale poszlo 5km i też jest ok. Wczoraj wróciłem z pracy na rowerze i nie rozpaczałem zbytnio za siłownią, jutro też jest dzień (prawdopodobnie) więc zgodnie z jakąś tam ramą postępowania którą przyjąłem zorbię trening A (czyli ten z środy)....

Wymyśliłem, że na dzisiaj mam tylko jedno zadanie w tym projekcie. Potrzebuję być wypoczętym, zregnerowanym, w pęłni sił aby do końca dnia utrzymać siłę woli na wysokim, albo na przynajmniej takim poziomie który pozwoli powiedzieć nie. Zachcianki, chęci i nałogi są trudne do pokonania ale nie mają, właśnie, nie mają rąk! Tak, jakby koty miały kciuki to pewnie opanowały by świat. Tak samo jest z niepochamowaną chęcią zjedzenia chipsów, choć wydaje się uprowadzać zmęczoną życiem świadomość, być gotową odpowiedzią na każdy smuteczek (choć tak naprawdę chodzi o szlak dopaminowy) ta sama potrzeba wygerowana w najstarszym, pierwotnym pniu mózgu (gadzim) nie ma możlwiości sprawczej która rezyduje trochę wyżej w hierarchi świadomości....